Os anfibios (Amphibia do grego αμφι, amphi ('ambos') e βιο, bio ('vida'), que significa «ambas vidas» ou «en ambos medios») son un grupo de vertebrados tetrápodos, ectotérmicos, con respiración branquial durante a fase larvaria e pulmonar ao alcanzar o estado adulto. A diferencia do resto dos vertebrados, distinguense por sufrir unha transformación durante o seu desenrolo. Este cambio pode ser drástico e denominase metamorfose. Os anfibios foron os primeiros vertebrados en adaptarse a unha vida semiterrestre, presentando na actualidade unha distribución en prácticamente todo o mundo, estando ausentes solo nas rexións árticas e antárticas, nos desertos máis áridos e na maioría das illas oceánicas. Hay descritas máis de 7000 especies de anfibios.
Cumplen un rol ecolóxico vital respecto ao transporte da enerxía desde o medio acuático ao terrestre, así como a nivel trófico ao alimentarse en estado adulto, en gran medida, de artrópodos e outros invertebrados. Algunhas especies de anfibios segregan a través da pel sustancias altamente tóxicas. Estas sustancias constituen un sistema de defensa frente aos depredadores.
Hai tres grupos importantes de anfibios: (anuros (ranas, sapos son carnívoros en estado adulto e herbívoros en estado larvario, teñen membros desiguais.Hai 6000 especies), caudados ("salamandras" e tritóns, teñen membros iguais e cola,branquias de renacuajos e pulmóns de adultos,son moi parecidos dende pequenos. hai 600 especies) e gimnofiones (conocidos coloquialmente como cecilias o apodos, hai 180 especies) corresponden aos anfibios modernos máis escasos, desconocidos e peculiares. Son excavadores de aspecto vermiforme desprovistos de patas e que posúen unha cola rudimentaria e tentáculos olfativos. Habitan únicamente nas rexións tropicais húmedas.
A pel: é permeable, espida (non pelo nin escamas) e ten multitude de glándulas para pigmentación (color), defensa (veneno), funcións vitais como a respiración cutánea, ten varias capas e muda continuamente.
Os anuros e caudados posúen 4 extremidades, todos columna vertebral e por tanto esqueleto claro.
Reproducción:
Presentan fecundación interna e externa, sendo na súa maior parte ovíparos.A posta, ao non estar os ovos resgardados contra a desecación, efectúase normalmente na auga doce e está conformada por unha multitude de pequenos oviños unidos por unha sustancia xelatinosa , estando, a súa vez, cubertos por unha ou máis destas membranas que os protexen dos golpes, dos organismos patóxenos e dos depredadores.
Dos ovos xurden as crías en estado larvario, chamadas en muchos casos cágados (renacuajos). As larvas dos anfibios viven nas augas doces, mentras que os adultos, polo xeneral, levan unha vida semiterrestre, ainda que sempre nos lugares húmedos. Este tipo de desenrolo chámase metamorfose. Ao longo deste as larvas van perdendo progresivamente a cola . En moitas especies mantense na fase adulta hábitos acuáticos e natatorios.
A fecundación, como mencionase, é externa, levándose a cabo na auga onde o macho verte a súa esperma á vez que a femia deposita os ovos aún sen fecundar.
A alimentación básase nos vexetais durante a fase larvaria e está composta por artrópodos e gusanos nol estado adulto.A principal fonte de alimentos no estado adulto a constituen os insectos, como os coleópteros, e outros invertebrados, como orugas de mariposa, gusanos de terra e arácnidos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario